تفاوت بین پلاستیک زیستی و پلاستیک زیست تخریب پذیر چیست؟

تفاوت های قابل توجهی در تعریف، منشاء و ویژگی های پلاستیک زیستی و زیست تخریب پذیر وجود دارد.

پلاستیک های زیستی به پلاستیک هایی گفته می شود که به طور کامل یا جزئی (حداقل 20٪) از مواد خام بیولوژیکی تجدید پذیر ساخته شده اند، که ممکن است شامل مواد طبیعی مانند نشاسته، الیاف گیاهی و محصولات روغنی باشد. تحت تأثیر میکروارگانیسم ها، این مواد خام بیولوژیکی می توانند پلاستیک تولید کنند، بنابراین پلاستیک های زیستی تجدید پذیر و یک ماده پلاستیکی سازگار با محیط زیست هستند.

پلاستیک های زیست تخریب پذیر به پلاستیک هایی گفته می شود که می توانند به طور طبیعی تحت تأثیر میکروارگانیسم ها تجزیه شوند. این یک فرآیند شیمیایی است که در آن میکروارگانیسم ها مواد را بدون افزودنی های مصنوعی به مواد طبیعی مانند آب، دی اکسید کربن و سایر مواد کمپوست تبدیل می کنند. فرآیند تخریب پلاستیک های زیست تخریب پذیر توسط عواملی مانند شرایط محیطی (مانند دما یا مکان)، خواص مواد یا کاربردها تعیین می شود و می تواند تحت شرایط محیطی مختلف مانند دمای بالا، رطوبت بالا و غیره تخریب شود. در مقایسه با پلاستیک های سنتی، پلاستیک های زیست تخریب پذیر در طول فرآیند تخریب مواد مضر تولید نمی کنند و محصولات تخریب تقریبا هیچ آلودگی برای محیط زیست ندارند، بنابراین سازگارتر با محیط زیست و پایدار هستند.

باید روشن شود که پلاستیک های زیستی (پلاستیک هایی که مواد اولیه آن به طور جزئی یا کامل از زیست توده مشتق شده است) و پلاستیک های زیست تخریب پذیر مفهوم یکسانی نیستند. ماهیت تجزیه زیستی به ماده اولیه ای که ماده از آن مشتق شده است بستگی ندارد، بلکه به ساختار شیمیایی آن مربوط می شود. به عبارت دیگر، 100٪ پلاستیک مبتنی بر زیست ممکن است غیرقابل تجزیه زیستی باشد، در حالی که 100٪ پلاستیک فسیلی نیز ممکن است زیست تخریب پذیر باشد.

به طور کلی، پلاستیک های زیستی بر تکرارپذیری مواد خام تاکید دارند، در حالی که پلاستیک های زیست تخریب پذیر بیشتر بر تجزیه پذیری و حفاظت از محیط زیست مواد تمرکز دارند.